Het zit er bijna op. 'De laatste loodjes wegen het zwaarst' zeggen ze wel eens.

Voor nu geldt dat wel even. Morgen is de test en ik moet toegeven dat ik daar niet al te hard gestudeerd heb. Desondanks kan ik nu al trots zijn op mezelf.

Ook deze laatste week zat nog volgepropt met allerlei evenementen, waaronder de kookwedstrijd van gisteren. De opdracht was om in een echte bogrács (kookpot, hangend aan een driepoot, boven open vuur) paprikáskrumpli (aardappelen met paprikapoeder) te maken. En laat dat nou net één van mijn specialiteiten zijn, lol. Natuurlijk nog even het thuisfront gecontact over de geheime ingrediënten en een team samengesteld. Het was een geweldige samenwerking binnen het team en we hadden enorm veel lol. Het hele team vertrouwde op mijn voorkennis en hielp driftig met het vuur, snijden, roeren, schoonmaken en uiteraard proeven... Ik moet zeggen: het resultaat mocht er zijn (zie foto's). Helaas dacht de jury daar anders over en hebben we niet gewonnen. Desondanks was mijn hele team het er over eens dat wij het lekkerste eten hadden, en met ons vele andere teams! Onze bogrács was het eerste leeg en werd zelfs nog door velen met brood uitgelikt. We kunnen trots zijn!

Vandaag was het voor mij het uur van de waarheid. Want oké, morgen is de test, maar die is slechts geschreven. En wat heb je aan taalkennis als niemand je verstaat?! Vandaag was de 'szépkiejtési és népdaléneklési verseny' (oftewel: mooie uitspraak- en volksliedjeswedstrijd). Aan beiden heb ik meegedaan en het resultaat mocht er zijn: tweede prijs bij de uitspraak wedstrijd (niet slecht voor een beginner ;)), eerste bij de volksliedjeszangwedstrijd en daarbij ook nog eens tweede met mijn klasje! Kortom, ik zal Malév weer eens lief aan moeten kijken in verband met al de vergaarde prijzen, hihi. Ik heb boeken, wijn en chocolade bij elkaar weten te sprokkelen met mijn kunsten en uiteraard komen de filmpjes van mijn kunsten op deze website!

De uitspraakwedstrijd bestond uit twee onderdelen: een verplicht stuk voor iedereen (Twee gedichten van Weörös Sándor) en een vrije keuze. Ik heb daarbij gekozen voor een stukje uit Mazsóla. Mazsóla is een schattig klein groen biggetje en een symbool in de Hongaarse kinderliteratuur (even intypen in youtube!). Het is gewoon té schattig, en ja... stemmetjes... dat kan de Ingie wel, haha. Kortom: een mooie tweede prijs om trots op te zijn.

Bij de volksliedjeswedstrijd waren de regels iets veranderd ten opzichte van de vorige keer: behalve het verplichte Hongaarse liedje (in dit geval ‘Erdö erdö erdö') en een facultatief Hongaars liedje moest je ook een liedje in de moedertaal zingen. Dat werd bij mij ‘De herder' (op de grote groene heide...), het blijft tenslotte een volksliedjes wedstrijd! Als facultatief liedje heb ik speciaal voor Bruno ‘Esti dal' van Zoltán Kódaly gezongen. Eigenlijk is het een koorstuk, maar voor deze ene keer denk ik dat Zoltán het niet erg vond dat ik het alleen zong. Ten slotte heb ik GEWONNEN!!!!!! Ben zo enorm trots!

De tweede prijs heb ik ook nog eens gewonnen omdat we wederom met ons klasje meededen. Uiteraard zongen we ook daarmee 'Erdö erdö erdö'. Als facultatief Hongaars nummer zongen we 'Az a szép' (hét Hongaarse zigeunerliedje) en als moedertaal hebben we voor Nederlands gekozen. Men vond het namelijk wel fijn als ik ze het liedje aan zou leren. Ik heb daarbij gekozen voor 'De uil zat in de olmen'. Goed fout he! Maar ik ben zo trots op mijn klasje! Een stel Fransen, Italianen, een Amerikaan en een Roemeen bij elkaar die keurig ‘Uil' en ‘achter gindse' zeggen. En het is ons zelfs nog gelukt om er een canon van te maken! Yahoo. Een welverdiende tweede plaats, al zeg ik het zelf ;).

Kortom: als HIO (Hongaar in opleiding) doe ik het lang niet slecht!